E-nummers zijn toevoegingen aan voeding die de houdbaarheid, kleur, smaak of structuur verbeteren. Ze zorgen ervoor dat producten langer goed blijven, waardoor supermarkten minder voedsel hoeven weg te gooien en wij niet dagelijks boodschappen hoeven te doen om verse producten in huis te hebben. Ook zorgen E-nummers ervoor dat de ingrediëntenlijst van een product niet te groot wordt. Daarnaast moet voeding er aantrekkelijk uitzien en goed smaken, want anders wordt het niet gegeten noch gekocht.

Sommige mensen zijn huiverig voor E-nummers, maar ze zijn goedgekeurd en veilig bevonden door de Europese Voedselveiligheidsautoriteit (EFSA). Vaak associëren mensen E-nummers met niet-natuurlijke stoffen, terwijl veel E-nummers juist afkomstig zijn uit natuurlijke bronnen. Zo is E300 simpelweg vitamine C, en komt E160a (bètacaroteen) voor in wortels en paprika’s. Bovendien zegt de oorsprong van een stof (natuurlijk of synthetisch) niets over hoe gezond of schadelijk het is. Er zijn natuurlijke stoffen die giftig zijn (zoals bepaalde paddenstoelen en cyanide) en synthetische stoffen die volledig veilig zijn. Wat echt telt, is hoe een stof in het lichaam werkt en in welke hoeveelheid je het binnenkrijgt. Zelfs water is in extreme hoeveelheden dodelijk!

Voorbeelden van veelvoorkomende E-nummers:

• E100–E199: Kleurstoffen (bijv. bètacaroteen, E160a, dat wortels hun oranje kleur geeft).
• E200–E299: Conserveermiddelen (bijv. sorbinezuur, E200, voorkomt bederf).
• E300–E399: Antioxidanten (bijv. ascorbinezuur, E300, ook bekend als vitamine C).